Samsun’un havasına dair ilk izlenimlerimle karşınızdayım.
Bugünlerde neredeyse İstanbul kadar sıcak, önce onu söyleyeyim. Özellikle sahildeki yoğun yerleşimli kesim; sıcaktan, nemden ve rüzgarın pek giremediği beton denizi yüzünden nefes alınamaz halde… Elim fotoğraf çekmeye bile gitmedi, o kadar kötü bir görüntü. Atakum Atakum dediler, yan yana üç tane ağaç bırakmamışlar Atakum’da, her yer apartman…
Gözlemlerim, Samsun’un doğusuyla batısı arasında yağış bakımından epey bir farkın var olduğuna dair iklim verilerini doğruluyor… Aşağıda bu akşamki vaziyet var. Mavi nokta oturduğum yerin yaklaşık lokasyonu (ilk resim radardaki yağış alanını, ikinci resim şimşekleri gösteriyor).
Gördüğünüz gibi ben bu satırları yazarken deniz üzerinde kopan kıyamet birkaç saat önce şehrin doğusunda, Terme civarında kopmuş, yaklaşık 2 saatte 94 mm yağmur düşmüş!
Bundan yeni haberim oldu, çünkü benim mahallenin batı-kuzeybatı tarafında kalan Kızılırmak Deltası (Bafra Ovası) civarına ve sonra da arkasındaki yaylalara gezmeye gitmiştik, tam o esnada da eve döndük, şimşeklerin ışıkları uzaktan seçiliyordu. Aslında önce doğudaki Ünye’ye gitmeyi düşünmüştük, keşke oraya gitseydik (veya iyi ki oraya gitmemişiz, hanım keserdi beni).
Üniversiteye yakın olduğundan şehrin batısından (az yağışlı taraftan) ev tutma mecburiyetindeydim. Pelitköy diye bir yer (Büyükoyumca köyünün yanı), burayı görünce başka yere bakmadım. Sahile paralel tramvay hattı, yanına da sonsuz sayıda apartman yapılalı beri Pelitköy’ün değeri düşmüş (iyi ki de düşmüş), şehre biraz uzak, yüksekte, nefis bir mekan. Apartman girişinin rakımı 185 metre, üstüne 11. kattayım, burası da herhalde 200+ metredir; Samsun kışın İstanbul kadar soğuk atağa maruz kalmıyor ama yine de kaliteli bir soğuk hava dalgası geldiğinde en azından bir Çekmeköy tadı yakalayabilmeyi umuyorum :) (ki anlatılanlar gayet heyecan verici, burada fotoğraflar da var).
Çalışma odamın manzarasını paylaşayım. Hafif batıya dönük kuzeybatı cephe. İstanbul Moda’daki beton denizinden sonra bu manzara o kadar lüks ki…
Gözüken dağların en yüksek noktası yaklaşık 1200 metre (resmin sol üst tarafında), ismi Kocadağ… Halkımızın çoğunun değer verdiği şeylerle benim değer verdiklerim arasında fark olması bazen güzel, yoksa Moda’da apartman seyretmek için verdiğim kiranın dörtte birine bu manzarayı nasıl seyredecektim?! Kafamı pencereden uzatıp sağa bakınca denizi de görüyorum ama yukarıdaki görüntünün yanında pek kıymeti yok…
Bu mahallenin yükselti bakımından değeri şimdiden belli. Bugünlerde deniz kıyısından rutin olarak 1-3 derece serin oluyor. Bu da, 1 derecelik sıcaklık farkının bile çok önemli olduğu günümüz ikliminde altın değerinde. Yalnız şöyle bir problem var, mahalle biraz fazla esintili, evde pencereleri karşılıklı açınca içeride fırtına çıkıyor, uçan cisimler, çarpan kapılar filan epey problem oluyor. Pencereyi kapatınca da o odada pişmekten kurtulamıyorsun…
Yine yazarım, şimdilik hoşça kalın.
